Zaimki w języku norweskim
Wyróżniamy poniższe zaimki osobowe
1
W FORMIE MIANOWNIKA
| Liczba pojedyncza | Liczba mnoga |
| Jeg (ja) | Vi (my) |
| Du (ty) | Dere (wy) |
| Han (on), Hun (ona) | De (oni, one) |
| Den (on, ona), Det (to) |
Den używa się z rzeczownikami rodzaju męskiego i żeńskiego, a det używa się z rzeczownikami rodzaju nijakiego.
Forma grzecznościowa, kiedy zwracamy się do pewnej osoby jest taka sama jak I forma 3 osoby liczby mnogiej (uwaga – pisze się ją z wielkiej litery):
Wy, Panie - De
Was, Pana (Biernik) - Dem
Was, Pana (Dopełniacz) - Deres
Ta forma jest używana bardzo rzadko, kiedy zwracamy się do osoby szlacheckiego pochodzenia itp. Do osób nieznajomych w Norwegii mówi się "du" – ty.
2
JAKO DOPEŁNIENIE
Po polsku mówimy: mnie, tobie, jej, nam, ciebie itd. Posłuchajmy, jak to dźwięczy po norwesku, powtarzajmy:
| Liczba pojedyncza | Liczba mnoga |
| Meg (mi, dla mnie) | Oss (nam, nas) |
| Deg (ci, tobą) | Dere (wam, wami) |
| Ham / Han (mu, jemu), Henne (jej, nią) | Dem (im) |
| Den (jego, jej) | |
| Det (je, jego, jemu, nim) |
Ham/Han i Henne dnoszą się do ludzi, natomiast Den i Det - odnoszą się do rzeczy i pojęć.