Czasowniki słabe i mocne w języku norweskim (część I)

W zależności od tego, jak czasowniki zmieniają się w czasach przeszłych, są one dzielone na czasowniki słabe i czasowniki mocne.

Czasowniki mocne (nieregularne),   Sterke verb, tworząc czas preteritum zmieniają samogłoskę, a nie końcówkę. Taka zmiana samogłoski nazywa się avlyd.
  Å skrive – pisać,   Skrev – pisał
  Å finne – znaleźć,   Fant – znalazł

Słabe czasowniki (regularne),   Svake verb, tymczasem, zmieniają końcówki. W preteritum otrzymują one końcówki: -et, -de, -te albo -dde. Na przykład:
  Å kaste,   Kastet - rzucać – rzucił
  Å leve,   Levde - żyć –żył
  Å dømme,   Dømte - przyjąć decyzję, skazać – przyjął decyzję, skazał
  Å ro,   Rodde - wiosłować – wiosłował

Które czasowniki są mocne, a które – słabe, trzeba będzie nauczyć się na pamięć. Także, na pamięć trzeba będzie nauczyć się i formy czasu przeszłego czasowników mocnych, bo nie ma żadnych prawideł opisujących zmianę samogłosek w czasie przeszłym.

Podajemy pierwszą część wykazu czasowników regularnych i nieregularnych w języku norweskim.

Czasowniki słabe i mocne w języku norweskim (część II)

Więcej informacji o czasownikach w naszych lekcjach :)